rzeźwić

Mira otros diccionarios:

• rzeźwić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, rzeźwićwię, rzeźwićwi, rzeźwićwij, rzeźwićwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować rześkość, ożywienie; cucić, ożywiać (dziś zwykle w formie imiesłowu przymiotnikowego czynnego) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Omdlałą kobietę… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rzeźwić — ndk VIa, rzeźwićwię, rzeźwićwisz, rzeźwićwij, rzeźwićwił (dziś zwykle w imiesł. przymiotnikowym czynnym) «czynić rzeźwym, rześkim; orzeźwiać, ożywiać» Rzeźwiący chłód, powiew wiatru. Rzeźwiąca świeżość …   Słownik języka polskiego

• rzeźwiąco — przysłów. od rzeźwiący (p. rzeźwić) Zimny napój podziałał rzeźwiąco …   Słownik języka polskiego

• rzeźwienie — n I rzecz. od rzeźwić, rzeźwieć …   Słownik języka polskiego